Διαδρομή προς τις Μονές Χαλέπας και Βωσάκου

Από το Ηράκλειο ακολουθήσαμε τον παλαιό δρόμο Ηρακλείου - Ρεθύμνου. Περάσαμε τον Αρόλιθο και λίγο πιο πέρα κάναμε την πρώτη μας μικρή στάση για να ξαναδούμε τη δολίνη με το όνομα "βουλισμένο αλώνι".

Πεντακόσια μέτρα μακρύτερα, είδαμε στα δεξιά μας το φαράγγι του Αλμυρού και στο βάθος η Ηρακλειάρα μας.

Συνεχίσαμε κι αφού αφήσαμε πίσω μας την ταβέρνα που κάτω της έχει το σπήλαιο "Δόξα" είδαμε από μακριά το χωριό Μάραθος.

Όταν μπήκαμε στο κέντρο του χωριού κάναμε μια στάση στο Ηρώο του χωριού και στον ανδριάντα του Ηλία Τούλη ενός από τους καταδρομείς που έπεσαν -άδικα- τον Ιούλιο του 1974 στην Κύπρο.

Λίγο έξω από το Μάραθος μια πινακίδα μας δείχνει δεξιά ένα βατό χωματόδρομο που οδηγεί στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα και στη συνέχεια στο πανέμορφο Φόδελε.

Προσπερνώντας τη διακλάδωση του Αγίου Παντελεήμονα,σε λίγο πλησιάζουμε στο χωριό Δαμάστα και υποσχόμαστε σε επόμενη διαδρομή μας να φτάσουμε στον τόπο εκτέλεσης των κατοίκων του χωριού από τους γερμανούς κατακτητές. Κατηφορίζουμε τον στριφογυριστό δρόμο και φτάνουμε στο χωριό Δροσιά , το πάλαι ποτέ φημισμένο Γενί γκαβέ. Μέσα από το χωριό μια πινακίδα αριστερά μας οδηγεί στο χωριό Χώνος. Στην είσοδό του σταματάμε για να θαυμάσουμε ένα πέτρινο υδραγωγείο.

 

Διασχίζουμε το χωριό ακολουθώντας δεξιά κατεύθυνση περνάμε τα χωριά Αΐμονας και Κρυονέρι.



Χώνος



Αΐμονας



Κρυονέρι
Μετά το χωριό άλλη διακλάδωση αριστερά θα μας φέρει επιτέλους στην είσοδο της Μονής Χαλέπας



Μπαίνουμε στον όμορφο περίβολο και βλέπουμε το καθολικό της Μονής

Στο εσωτερικό του νεώτερου ναού που δεν τέλειωσε ποτέ, βλέπουμε να αναστηλώνεται ο παλαιός μικρός ναός

Δυστυχώς δεν βρήκαμε κανένα για να μας ξεναγήσει και έτσι ψάχνοντας βρεθήκαμε σε μια παλιά αίθουσα που έχει μετασχηματιστεί σε παρεκκλήσι για τις λειτουργικές ανάγκες της Μονής.

Ρίχνουμε μια ακόμη ματιά στα απεναντινά χωριά στους πρόποδες του Κουλούκωνα

και αποφασίζουμε να φτάσουμε μέχρι το μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού στο Βώσακο . Τώρα αντί για αντίστροφη πορεία συνεχίζουμε από την προηγούμενη διακλάδωση προς το χωριό Αγρίδια κι από εκεί σε λίγο είμαστε στον κεντρικό δρόμο.Για τους νέους επισκέπτες της Χαλέπας θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα να μην ακολουθήσουν τη διαδρομή από Δροσιά αλλά από εδώ, είναι συντομότερη. Εμείς συνεχίζουμε προς τον κάμπο του Δοξαρού κι από εκεί δεξιά αρχίζουμε να ανηφορίζουμε προς τη Μονή Βωσάκου. Στο δρόμο μας θα συναντήσουμε μνημείο στους πεσόντες πυροσβέστες στη φονική πυρκαγιά της περιοχής πριν μερικά χρόνια. Πρόβατα και αίγες δείχνουν τα ίχνη τους με διάφορους τρόπους. Παλιά μιτάτα μισοχαλασμένα μας θυμίζουν αλλοτινές εποχές. Σήμερα μικρά και μεγαλύτερα σπιτάκια με μπόλικες ανέσεις φιλοξενούν τους βοσκούς της περιοχής και τους καλεσμένους τους.

   Κατεβαίνω από το αμάξι για να φωτογραφίσω ένα καταπληκτικό φυσικό γλυπτό. Όποιο ζώο κι αν    σας φέρει στο μυαλό, το σίγουρο είναι το δέσιμο καταπληκτικά με το τοπίο.


    Στην επόμενη στροφή το μοναστήρι.

Η είσοδος

                                               Ο ναός του Τιμίου Σταυρού γιορτάζει στις 14 Σεπτεμβρίου

        Είναι πολλοστή φορά που το επιπτόμαστε και πάντα θαυμάζουμε τους απίθανους κάκτους του πατέρα Τιμόθεου του ακούραστου εργάτη και δάσκαλου. Δεν είναι τυχαία η επιλογή τους. Το μοναστήρι δεν έχει νερό κι αυτοί το θέλου λίγο.

Στον γυρισμό γευματίσαμε στο Σελί του Βώσακου σε μια καινούργια ταβέρνα που έχει στηθεί. Με ντόπια πέτρα κτισμένη και ξυλοσκεπή μα με ...αλουμινένια πορτοπαράθυρα.

Επιστρέφουμε από το χωριό Αλόιδες προς τον νέο εθνικό δρόμο. Στο γύρισμα του βουνού, μια τελευταία φωτογραφία προς τη θάλασσα και το χωριό Σίσσες.