Μια διαδρομή που αξίζει τον κόπο


     Από τα Χανιά ακολουθούμε το δρόμο προς Ομαλό. Αφού περάσουμε μέσα από τους πορτοκαλεώνες της Αγιάς και του Βαρύπετρου, αφήνουμε δεξιά μας τον Αλικιανό και συνεχίζουμε ευθεία, πάντα ανάμεσα στις πορτοκαλιές, με ανοιχτά τα παράθυρα του αυτοκινήτου για να μυρίζουμε αν είναι άνοιξη τις απίθανες μυρωδιές από τους ανθούς τους. Οι πινακίδες μας οδηγούν από ένα στενό μα γραφικό δρόμο στο πανέμορφο και καταπράσινο χωριό Μεσκλά. Στην είσοδο του χωριού μια ταμπέλα μας προτρέπει να επισκεπτούμε την βυζαντινή εκκλησία του Σωτήρα.Έχοντας βάλει στόχο τον μεγάλο ναό που βλέπουμε στα νότια κατευθυνόμαστε προς τα εκεί και σταματάμε στην πλατεία που υπάρχει μπροστά του. Τώρα αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για δυο εκκλησιές. Πρώτα η παλιά καμαροσκεπής και κεραμοσκεπής, μας δείχνει αμέσως πως έχει ανάγκη άμεσης συντήρησης. Στα νότιά της διακρίνουμε λιθοδομή που προσδιορίζει το μέγεθος παλαιοχριστιανικής βασιλικής ή ναού των ελληνορωμαϊκών χρόνων. Ρωτάμε και μας λένε πως ειναι αφιερωμένη στην Παναγία και γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο. Πίσω της καμαρώνει η νέα εκκλησία που βλέπαμε από μακριά. Ανατολικά μας εντυπωσιάζουν τεράστια πλατάνια και κατευθυνόμαστε προς τα εκεί. Το τοπίο που ξετυλίγεται μπροστά μας είναι καταπληκτικό. Η μουσική από την ταβέρνα, ο ήχος από τα τρεχούμενα πηγαία νερά, το θρόισμα των πλατανόφυλλων, το κελάηδημα των πουλιών, είναι δελεαστικά για να αποφασίσουμε ότι πρέπει να απολαύσουμε τον καφέ μας τουλάχιστον, σ'  αυτό το μαγευτικό περιβάλλον.

                            






Αφού απολαύσαμε τον καφέ ή το φαγητό μας σκεφτήκαμε να συνεχίσουμε το δρόμο μας. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε  μέσα από ελαιώνες και  κυπαρίσσια. Ξαφνικά είδαμε μπροστά μας μια πινακίδα ΖΟΥΡΒΑΣ κι ένα μικρό γραφικό χωριουδάκι με τα πρώτα του σπίτια. Εκεί κάπου στην είσοδο ένα λιτό , όμορφο ηρώο μας αναγκάζει να κάνουμε μια στάση.

   
Περνάμε μέσα από το χωριό και ξαφνικά βλέπουμε μπροστά μας έναν πολύ όμορφο πετρόχτιστο παραδοσιακό ξενώνα με το όνομα  ΑΠΕΙΡΑΘΕΣ.                                                                                


Ο δρόμος συνεχίζεται σ'  ένα πανέμορφο τοπίο που συνδυάζει δάση κυπαρισσιών, γκρεμνά, δέτες, φαράγγια, νερά, βοσκοτόπια και κατευθύνεται προς το Θέρισο.



Αρχίζουμε να κατηφορίζουμε. Το ιστορικό χωριό φανερώνεται χαμηλότερα. Σε λίγο το καμαρώνουμε.

 Εδώ ήταν το στρατηγείο του Βενιζέλου στην επανάσταση του κατά του καθεστώτος του πρίγκιπα Γεωργίου το 1905.




Μια στάση για ξεκούραση και όχι μόνο επιβάλλεται προτού αποφασίσουμε να διασχίσουμε με ιδιαίτερη προσοχή το θερισανό φαράγγι.



Δεν υπάρχουν σχόλια: